1η ενημέρωση 03/12/2022

Ως απόφοιτος της Σχολής Υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού και ως το πρώτο στρατεύσιμο μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Υποβρυχίων, κυριολεκτικά δεν έχω λόγια για την απερίγραπτη τιμή να ξαναταξιδέψω με υποβρύχιο 32 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΟΥ στο S114 ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ.

Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μου φαντάζει πολύ λίγο στον πρόεδρο και το Δ.Σ. του Ελληνικού Συνδέσμου Υποβρυχίων για την τιμή και την ευκαιρία αλλά πραγματικά έχω στερέψει λέξεις αυτήν την στιγμή.

Σε λίγες ημέρες θα ταξιδέψω με τον νέο Παπανικολή, το πιο εξελιγμένο μη-πυρηνοκίνητο υποβρύχιο του πλανήτη, που η Ελλάδα παρέλαβε όχι απλώς πρώτη, αλλά το πρωτότυπο.

Πως μπορείς να μεταφέρεις σε συνάνθρωπο το πως είναι το να έχεις παιδί, όταν δεν είχε ποτέ; Πολύ απλά, δεν μπορείς: Δεν γίνεται.

Πως μπορείς να μεταφέρεις την αγάπη, το πάθος, το δέος του #υποβρυχίου σε όσους/ες δεν έχουν υπηρετήσει ποτέ σε υποβρύχιο; Και πάλι αδύνατον.

Μόνο με τις λέξεις, υπό τον αναπόφευκτο περιορισμό τους και ατελώς μπορείς να αποπειραθείς την περιγραφή του πως είναι να βρίσκεσαι ημέρες επί ημερών στο πιο επικίνδυνο περιβάλλον του πλανήτη ακούγοντας τους τριγμούς του μετάλλου υπό πίεση, στο σιωπηλό ημίφως-και την μόνιμη επαγρύπνηση, την άγρια ψυχραιμία που απαιτείται για να αντέξεις την αυπνία, την εξάντληση από βάρδιες που μπορεί να κρατούσαν και 10 και 15 ώρες, τους αλλεπάλληλους συναγερμούς των ασκήσεων, την  φιλία και την αξέχαστη αδελφοσύνη που δημιουργείται ανάμεσα στο πλήρωμα -ανεξαρτήτως βαθμού- σε συνθήκες που ο κίνδυνος είναι διαρκής και κοινός-κι η ζωή του καθενός εξαρτάται από τον άλλον.

Σε αυτό το ακραίο περιβάλλον, το όπλο σου δεν είναι το σκάφος κι ο οπλισμός του, αλλά ο ίδιος σου, οι χαρακτήρες διακρίνονται αμέσως, προτερήματα κι ελαττώματα #αποκαλύπτονται (ακόμη κι αυτά που δεν γνώριζες πως είχες) κι ο ένας προστρέχει να συμπληρώσει τον άλλον  – και πάλι ανεξαρτήτως βαθμού και εμπειρίας. Σ΄ αυτό το περιβάλλον, ο αντίπαλος είναι ο εαυτός σου -καθώς #πρέπει να είσαι ΔΙΑΡΚΩΣ η καλύτερη εκδοχή του, ήρεμος, συγκεντρωμένος και δυνατός, παίζοντας τρισδιάστατο, υποθαλάσσιο σκάκι.

Χθές, είχα την απίστευτη τύχη και τιμή να ξαναταξιδέψω με υποβρύχιο – και μάλιστα με το πιο εξελιγμένο μη-πυρηνοκίνητο υποβρύχιο του κόσμου, συντροφιά με συμπολεμιστές και νέους φίλους που έγιναν και αυτοί αδελφοί κατά την χθεσινή (Once in a lifetime) εμπειρία. Κι αυτό που με #εξέπληξε περισσότερο δεν ήταν το ίδιο το σκάφος κι οι δυνατότητες του που πλέον είναι σαν διαστημόπλοιο, αλλά το γεγονός πως μέσα σε λίγα λεπτά από τον απόπλου ένιωσα σαν να μην πέρασε ούτε μια ημέρα, σαν να βρισκόμουν ξανά  σπίτι μου, στο φυσικό μου περιβάλλον.

Ήδη κατά την πτήση της επιστροφής, μου έλειπε.

 

Φώτης Γροντάς
Ναύτης (ΑΡΜ)
90Α – Υποβρύχιο Παπανικολής

.

.

.

.