Φίλες και φίλοι, πελάτες που γίναμε αδελφοί, συμπολεμιστές #υποβρύχιοι:
Ήρθε η (αναμενόμενη) ώρα για την μητέρα όλων των μαχών [μου].
Μετά από 22 χρόνια αναπηρίας στο δεξί γόνατο, #αναπόφευκτα θα επηρεαζόταν και το αριστερό. Εν γνώση μου εργάστηκα για χρόνια όρθιος 12ωρα την ημέρα μετά το ατύχημα για να έχει σπίτι και τροφή και ρεύμα η οικογένειά μου.
Γνώριζα πολύ καλά ότι προκαλώ πολύ μεγάλη ζημιά από την ήδη ολοκληρωτική, αλλά τότε στο μακρινό 2003 βρέθηκα #κυριολεκτικά σε κατάσταση win or die.
Και επικράτησα. Πήγα πολύ μακρύτερα από όσο τολμούσα τότε να ονειρευτώ.
#Η_στιγμή που από τότε γνωρίζαμε πως θα έρθει αλλά όχι το πότε, ήρθε. Είναι τρίτη εβδομάδα με κάκωση στον μηνίσκο και τον χόνδρο του υγιούς ποδιού, καθώς εδώ και 22 χρόνια όλο το βάρος έπεφτε εκεί.
Δεν γνωρίζαμε το πότε: τώρα το μάθαμε
#Στην_καλύτερη των περιπτώσεων θα χρειαστούν δύο μήνες ακινησίας. Σε μια μέση τελική διάγνωση (που πιθανότατα εκεί είμαστε) θα χρειαστεί επέμβαση και πέντε μήνες ακινησίας.
Ο εξοπλισμός έχει μεταφερθεί σε ειδικό χώρο στην οικία μου, οι συνεργάτες τηλεργασία.
ήδη υπάρχει αύξηση απόδοσης στις εργασίες μας κατά 150% ενώ γράφτηκα σε τρία πτυχία ακόμη, δύο από την Αγγλία και ένα από το ΕΚΠΑ.
Ο πόνος ασταμάτητος, η βαδιστική ικανότητα μειώθηκε δραματικά, #ΑΛΛΑ_ΑΣ_ΕΙΝΑΙ, οι μάχες δεν σταματούν ποτέ.
ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ.
—
Καλησπέρα σας.