Στους ανθρώπους μέσα, βρίσκονται όλα:
και τα πιο υπέροχα όνειρα, και οι πιο φρικτοί εφιάλτες.
Στους περισσότερους, ούτε το ένα ούτε το άλλο θα έρθουν ποτέ- καθώς διάγουν έναν βίο κάπου στην μέση.
Ακριβώς αυτό, το “κάπου στην μέση” είναι που παράγει τον πιο φρικτό, διαρκή και μόνιμο εφιάλτη, τον ντροπιαστικό υποβιβασμό της ανθρώπινης νοημοσύνης στο γκρίζο της ατολμίας, της αφάνειας, της ματαίωσης που με μαθηματική βεβαιότητα θα φέρει το ημιδιαφανές πέπλο της κατάθλιψης να σκεπάσει τα πάντα.
Στην ζωή δεν υπάρχει “μέσο”. Δεν υπάρχει τρόπος να καλυφθείς πίσω από την ασφάλεια και να ζήσεις καλά, να είσαι καλά, να λάμπεις από την χρήση- κι αυτήν την λάμψη να την μοιράζονται κι οι αγαπημένοι γύρω σου.
Ασφάλεια σημαίνει καταδίκη κι όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο βαριά χτυπάει η ποινή. Τόσο το “κάπου στην μέση” που επέλεξες (κι ακόμη χειρότερα εάν το επέλεξαν άλλοι για σένα ) θα γίνεται όλο και πιο αφόρητο, πιο άνυδρο, πιο στείρο.
Μαθητές, ΜΗΝ τους ακούτε!
Δεν θα βρείτε κανέναν “αριστούχο” να έχει πετύχει οτιδήποτε άξιο στην ζωή του, η συντριπτική πλειονότητα καταλήγουν αδιάφοροι υπάλληλοι που εξασφάλισαν έναν μισθό.
Μην ακούτε τους καθηγητές σας που προσπαθούν να σας ακρωτηριάσουν την ψυχή – με το δηλητήριο της τεχνητής αγωνίας, της αστείας αυταπάτης της “επαγγελματικής αποκατάστασης”
[για να γίνετε άραγε σαν αυτούς? Να περιμένετε δέκα και δεκαπέντε χρόνια για μια μόνιμη θέση στο Δημόσιο?]
Μην ακούτε τους γονείς που μέσα στην απαρχαιωμένη τους αγωνία πίστεψαν αυταπατώμενοι πως εάν “εξασφαλιστείτε” θα είναι όλα καλά. ..
Τίποτε δεν θα είναι καλά. Ούτε εσείς, ούτε οι γονείς σας, ούτε η οικογένειά σας όταν και αν κάνετε. Θα έχετε ακολουθήσει απλώς την πεπατημένη, πάντοτε μισοί, πάντοτε ανολοκλήρωτοι κι έτσι θα έχετε καταντήσει μισοί άνθρωποι, μισοί επαγγελματίες και το χειρότερο από όλα, μισοί πολίτες και γονείς.
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Το 24% των εισακτέων πηγαίνει στη παιδαγωγική. Το 24%… Για να περιμένει μια εικοσαετία να επιτύχει το διεστραμμένο Ελληνικό Όνειρο, τον δημόσιο μισθό.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαστροφής δεν είναι μόνο οι ακρωτηριασμένες ψυχές και οι μισοί άνθρωποι, είναι το γεγονός πως οι πλειονότητα των εταιριών δυσκολεύεται παρά πολύ να βρει εργαζόμενους με ψηφιακή εξειδίκευση (την εποχή της διαρκούς ακμής του digital). Κοντολογίς υπάρχει τεράστια ζήτηση και ελάχιστη προσφορά, ακριβώς λόγω των επιλογών “ασφαλείας”, ακόμη μια περίτρανη απόδειξη της αυταπάτης.
ΔΕΝ χρωστάτε τίποτα σε κανέναν εκτός του εαυτού σας, βάλτε καλά στο μυαλό σας αυτήν την αναντίρρητη αλήθεια της ζωής, όσο νωρίτερα γίνεται.
Η ζωή σας, σας ανήκει. Σε εσάς και σε κανέναν άλλο.
Οφείλετε λοιπόν στον εαυτό σας, όχι να προετοιμαστείτε για την επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά να βρείτε αυτό για το οποίο έχετε γεννηθεί.
Μόνο έτσι θα λάμψετε – και ζωή χωρίς λάμψη, είναι καταδίκη. Βρείτε τι είναι αυτό το οποίο έχετε γεννηθεί να κάνετε. Μόνο έτσι θα έχετε μία ζωή άξια να την ζήσετε κι έτσι θα έχετε προσφέρει εκτός από τον εαυτό σας και στην κοινωνία, γιατί εάν κάνετε αυτό που έχετε γεννηθεί να κάνετε – θα κάνετε θαύματα.
Η ζωή είναι συμμετρική: Ναι, τις περισσότερες φορές για να πετύχεις τα πιο υπέροχα όνειρα, θα περάσεις από τους χειρότερους εφιάλτες.
Αυτή είναι η αλήθεια, Καλώς ή κακώς.
______________
*με απέραντο σεβασμό στους γονείς και τις αγωνίες τους, με όλη μου την αγάπη, κάνουν λάθος.