Από τον πόνο έρχονται στιγμές που θολώνει ακόμη και η όραση.
Η διαρκής κακουχία κάνει το στομάχι και την καρδιά να σφίγγονται τόσο που να πονούν και αυτά.
Yet, δηλώνω ευτυχισμένος
Καταρχήν, είμαι ακόμη εδώ 
Κι ο κόσμος αυτός εκτός από σκληρός είναι και πανέμορφος – κι αν είσαι τυχερός κάποιες φορές μαγικός.Οτι έχασα σε αρτιμέλεια μου το έφερε η ζωή με την αγάπη της οικογένειάς μου, των φίλων, των συνεργατών, των πελατών που τόσο με τιμούν με την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους.Μέσα από τον ασταμάτητο βάσανο της αναπηρίας και του πόνου, έκανα την δουλειά των ονείρων μου – κι έφτασα αρκετά κοντά στον άνθρωπο που ήθελα να γίνω όταν ήμουν παιδί.Με αρκετή δόση σοκ, πληροφορήθηκα μόλις προχθές πως η μεγαλύτερη πλειονότητα των τραυματισμένων που αποκτούν αναπηρία δεν καταφέρνουν να ανακάμψουν(!)Σταδιακά παραιτούνται ψυχικά και σωματικά, με αποτέλεσμα μια ζωή ημιθανή, ζωντανοί-νεκροί στο περιθώριο.
Δεν θα κρίνω κανέναν: ο καθείς μας μόνος του γνωρίζει τα όριά του, τις δυνάμεις του, το περιβάλλον γύρω του, οι άνθρωποί του (αν έχει), εαν θα προστρέξουν στο να αγωνιστεί ή θα τον/την σπρώξουν ακόμη πιο βαθιά.
Θα ασθανθώ μόνο τύχη, ευλογία και χαρά για αυτά που μου δίνει η ζωή, και όχι λύπη για αυτά που μου πήρε.
Καλημέρα σας